รวมภาพสาวสวยจากทุกริมรั้วมหาลัยชื่อดังของเมืองไทย โดยเราคัดสรรค์เอาเฉพาะ
ขาว สวย หมวย อึม ซึ่งเป็นที่รู้ว่าเป็นสเปคของชายไทย จากประสบการณ์นับ 10 ปี
ของทีมงานมืออาชีพของเรา รับรองท่านจะไม่ผิดหวังอย่างแน่นอน ฟันธง!!!

ขอขอบคุณ เวปนี้สาวๆสวยๆหมวยๆ เพียบ

วมภาพสาวสวยจากทุกริมรั้วมหาลัยชื่อดังของเมืองไทย โดยเราคัดสรรค์เอาเฉพาะ
ขาว สวย หมวย อึม ซึ่งเป็นที่รู้ว่าเป็นสเปคของชายไทย จากประสบการณ์นับ 10 ปี
ของทีมงานมืออาชีพของเรา รับรองท่านจะไม่ผิดหวังอย่างแน่นอน ฟันธง!!!

ขอบคุณ  http://phone-review-official.blogspot.com/

เรื่องจริงจาก โรงเรียนอัสสัมชัญ

เรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับ "มิสอุไรพร" ครูที่มีจิตวิทยาสูงในการสอนเด็ก 'รักใดไหนเล่าเท่ารักแม่'วีรกรรมสุดยิ่งใหญ่ของแม่ที่ลูกทุกคนต้องอ่าน!

ตึกเซนต์หลุยส์มารี โรงเรียนอัสสัมชัญ แผนกประถม ราวกลางปี พ.ศ.2539

"มิสคะ ช่วงพักเที่ยงจะมีผู้ปกครองมารอพบสองท่าน ที่หน้าห้องรับรองค่ะ"

โทรศัพท์แจ้งจากห้องประชาสัมพันธ์ทำให้ มิสอุไรพร นาคะเสถียร ครูสาวประจำระดับชั้น ป.4 รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เพราะจำได้ว่ามีการโทรนัดหมายจะมาพบจากคุณแม่ท่านหนึ่ง เพียงท่านเดียวในวันนี้ เอ...ใครล่ะนี่ จะมีเรื่องอะไรรึเปล่านะ เมื่อมิสอุไรพรเดินมาถึงหน้าห้องประชาสัมพันธ์

ครูสาวก็แทบยกมือรับไหว้จากสุภาพสตรีทั้งสองท่านไม่ทัน หากก็รู้สึกแปลกใจ ที่เห็นคุณแม่ท่านหนึ่งยกมือไหว้แต่เพียงแขนข้างเดียว อย่างไรก็ตาม มิสได้เชิญคุณแม่ท่านแรกเข้าไปคุยก่อนตามลำดับการนัดโดยเก็บงำความแปลกใจไว้

หลังจากคุยกับคุณแม่ท่านแรกเสร็จ มิสจึงเชิญคุณแม่อีกท่านเข้ามาคุยในห้องรับรอง ภาพแรกที่ได้เห็นชัด ๆ ทำให้ครูสาวตกใจเล็กน้อย แขนซ้ายของคุณแม่เป็นแขนเทียม คุณแม่มาปรึกษาเรื่อง การเรียนของลูก เพราะไม่ได้มาในวันนัดพบผู้ปกครองประจำปีเมื่อต้นปีการศึกษาที่ผ่านมา

"ลูกเขาไม่อยากให้มา เขาว่าเขาอายที่แม่ใส่แขนเทียม กลัวโดนเพื่อนล้อแม่ มาทีเพื่อนก็ล้อกันประจำว่าแม่แขนเดียว แม่เป็นหุ่นยนต์เหรอ อะไรนี่น่ะค่ะ เลยไม่ได้มา"

น้ำเสียงของคุณแม่แฝงแววเอ็นดูมากกว่าที่จะโกรธหรือไม่พอใจ มิสอุไรพรขออนุญาตซักถามเกี่ยวกับสาเหตุที่คุณแม่ต้องใส่แขนเทียม เมื่อได้ทราบความจริงทั้งหมด ครูสาวก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะต้องจัดการ เรื่องที่ลูกไม่ยอมรับและไม่เข้าใจแม่โดยเร็ว หากปล่อยเรื่องนี้ไป ก็จะเป็นบาปอันหนักยิ่งติดตัวเด็กไปในภายหน้า ทั้งตัวลูกชายและคนที่ล้อเพื่อนด้วย

ช่วงเย็นวันนั้น มีชั่วโมงลูกเสือแต่ฝนตกหนัก มิสอุไรพรจึงได้โอกาสนำเรื่องนี้มาเล่าให้นักเรียนฟังในห้องเรียน เรื่องราวที่เล่าวันนั้น มีดังต่อไปนี้

วันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ.2536 หลังวันแม่เพียงไม่กี่วัน ครอบครัวหนึ่งได้เดินทางไปเที่ยวนากุ้งที่จังหวัดสตูล ครอบครัวนี้ประกอบด้วยคุณพ่อ คุณแม่ และลูกชายอีกสามคน พวกเขาเดินชมนากุ้งไปตามทางเดินซึ่งเป็นคันดิน ท่ามกลางบรรยากาศสดชื่นของธรรมชาติ โดยคุณพ่อเดินนำหน้ากับลูกชายคนโตสองคน ส่วนคุณแม่เดินตามหลังมากับลูกชายคนเล็ก

ทางเดินที่เป็นคันดินนั้นมีการแบ่งเป็นท้องร่องเพื่อติดตั้งระหัดวิดน้ำ ซึ่งมีใบพัดทำจากเหล็กสูงจากคันดินราว 25 ซม. คุณพ่อและลูกคนโตสองคนก็ข้ามท้องร่อง แล้วเดินนำต่อไปข้างหน้า ไม่มีใครฉุกใจคิดระวังถึงเหตุร้าย แต่แล้วลูกชายคนเล็กกลับก้าวพลาด ล้มลงไปในท้องร่อง ขากางเกงเข้าไปติดกับร่องของระหัดวิดน้ำที่กำลังหมุนอยู่ และฉุดขาของลูกทั้งสองข้างเข้าไปในใบพัดเหล็ก

"ถ้าเป็นพวกคุณ น้องตกลงไปอย่างนี้คุณจะทำอย่างไร ?"

มิสหยุดเรื่องไว้ก่อนเพื่อซักถาม มองหน้าเด็กนักเรียนทั้งห้องที่นั่งเงียบกริบ หน้าซีด โดยเฉพาะ 'ลูกชาย' ของคุณแม่ท่านนั้น

"ทุกคนตกตะลึงใช่มั้ย คิดไม่ทันใช่มั้ย แต่นักเรียนรู้มั้ยว่าคุณแม่ท่านตัดสินใจทำอย่างไร"

คุณแม่ไม่ยอม เสียเวลาคิดอะไรเลย ท่านรีบยึดดึงตัวลูกเอาไว้แล้วเอาแขนซ้ายที่ว่างอยู่เข้าไปขวางใบพัดเหล็กไว้ก่อน ใบพัดจึงหมุนเอาแขนของคุณแม่เข้าไป คนงานที่เห็นเหตุการณ์รีบปิดเครื่องทันที แต่แรงเฉื่อยทำให้ใบพัดยังหมุนต่อด้วยกำลังแรง แรงจนกระชากแขนซ้ายของคุณแม่ ่ขาดสะบั้นลง!' คุณแม่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทรมานแสนสาหัส สติสัมปชัญญะดับวูบลงในทันที ท้องร่องทั่วบริเวณแดงฉานไปด้วยเลือด...เลือดของแม่

ใบพัดเหล็กยังหมุนต่อไปอีกเล็กน้อย และบดเอาขาทั้งสองข้างของลูกชายคนเล็ก จนกระดูกหัก แต่ไม่ขาด

ไม่ขาด...เพราะแขนซ้ายของแม่ขาดแทน

ไม่ขาด...เพราะแม้จะไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะ มือขวาของคุณแม่ก็ยังยึดตัวลูกเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

คุณพ่อและลูกคนโตทั้งสองคน หันกลับมามองตามเสียงตะโกนเอะอะโวยวายของคนงาน พร้อม ๆ กับเสียงกรีดร้องของคุณแม่ ภาพที่เห็นทำให้พวกเขาช็อกจนแทบสิ้นสติ!

คุณพ่อกระโจนพรวดเดียวถึงตัวคุณแม่และลูกน้อย

แต่...มันสายเกินไปแล้ว!

สิ่งเดียวที่ทำได้คือรีบพาสองแม่ลูกส่งโรงพยาบาลทันที

ผลของการรักษาคือ คุณแม่ต้องใส่แขนเทียม แทนแขนซ้ายที่ขาดไป ส่วนลูกคนเล็กที่ขาหัก ต้องอยู่โรงพยาบาลนานราวสามเดือนจึงสามารถเดินเหินได้เป็นปกติ

มิสอุไรพรกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง ถามขึ้นอีกว่า

"นักเรียนคิดว่าคุณแม่ท่านนี้กล้าหาญมั้ยคะ ?"

"กล้าหาญมาก" เด็ก ๆ พากันตอบเป็นเสียงเดียวกัน พลางพยักหน้า หลาย ๆ คนยังหน้าซีดเซียว เมื่อนึกภาพเหตุการณ์ไปตามที่ครูเล่า มิสมองหน้า 'ลูกชาย' ของคุณแม่ แล้วพูดต่อว่า

"นักเรียนทราบมั้ยคะ ว่าคุณแม่ท่านนี้เป็นคุณแม่ของเพื่อนเราในห้องนี้เอง ไหน...ใครเป็นลูกของคุณแม่ท่านนี้ ยืนขึ้นให้เพื่อนเห็นหน่อยสิคะ"

เด็กนักเรียนคนนั้นยืนขึ้น ท่ามกลางเสียงปรบมือของเพื่อนทั้งห้อง

"วันนี้เมื่อคุณกลับไปบ้าน มิสฝากเรียนคุณแม่ด้วยว่า พวกเราชื่นชมและยกย่องท่านมากจริงมั้ยพวกเรา"

"จริงครับ ๆ ใช่ครับ ๆ" เสียงเล็ก ๆ ตอบมาเป็นทางเดียวกัน

"มิสได้ทราบมาว่ามีหลาย ๆ คนไปล้อเลียนเพื่อน ไหน...คนไหนบ้างคะที่เคยล้อคุณแม่เขา ถ้ามี เราเป็นลูกผู้ชายต้องกล้ารับค่ะ"

มีนักเรียน 3-4 คนยืนขึ้น สีหน้าของแต่ละคนซีดเซียวอย่างสำนึกผิด มิสอุไรพรมองหน้าของเด็กกลุ่มนี้อย่างอ่อนโยน ถามว่า

"ดีมากนักเรียน ตอนนี้คุณคงอยากพูดอะไรกับเพื่อนใช่มั้ยคะ ?"

เด็กชายกลุ่มนั้นเดินเข้าไปโอบกอดคอ แล้วกล่าวขอโทษเพื่อนด้วยความจริงใจ ครูสาวน้ำตาคลอ ยืนมองภาพนั้นด้วยความปลาบปลื้มยินดี หนักใจอยู่เหมือนกันว่า หากถามขึ้นมาแล้วไม่มีใครยอมรับว่าเคยล้อเพื่อน...จะทำอย่างไร?

เธอไม่เคยผิดหวังในตัวนักเรียนอัสสัมชัญ และจนถึงเวลานี้ก็ยังคงไม่ผิดหวัง ใครเล่า จะเข้าใจความเจ็บช้ำขมขื่นในหัวใจเล็ก ๆ ของเด็กชายคนหนึ่ง ที่ถูกเพื่อนล้อเลียนประสาเด็กโดยไม่ทันคิด หากบัดนี้ ความรักของแม่และน้ำใจของเพื่อน ได้สลายปมด้อยในใจ ของเด็กคนนี้ลงจนสิ้นแล้ว เหลือเพียงความรักและภาคภูมิใจในตัวคุณแม่เท่านั้น

เมื่อหมดชั่วโมงเรียน มิสอุไรพรได้เรียกตัว 'ลูกชาย' เข้าไปคุยอีกครั้ง

"วันนี้เรามีอะไรในใจ ที่คิดว่าควรพูดกับคุณแม่มั้ยคะ ?"

เด็กคนนั้นนิ่งคิดไปชั่วครู่ ก่อนจะตอบเสียงสั่นปนสะอื้นไห้ว่า

"ผม...ผมจะไปขอโทษคุณแม่แล้ว...แล้วบอกคุณแม่ว่าผมรักคุณแม่ที่สุดในโลกเลยครับ"

รู้ไหมน้ำนมหยดหนึ่งซึ่งไหลมา

ต้องใช้น้ำตาหยาดเหงื่อสักเท่าไหร่

บอกแม่เถอะนะ บอกทุกวัน ว่ารักท่านมากมาย

กอดแม่เถอะนะ ให้คุ้นเคย

กอดเลยไม่ต้องอาย

ก่อนไม่มีแม่...ให้กอด

(ทั้งหมดนี่ คือเรื่องจริง 100% ทีเกิดขึ้นกับผม)

ประมาณสองปีก่อน ผมตกงานอยู่ที่ ตจว. ค้างค่าเช่าบ้านเค้า(เดือนละ 1200 บาทก็ยังหาไม่ได้)

เลยมาหางานทำที่ กทม. เพราะงานที่ ตจว.หายากมากๆ
มีเงินติดตัวมาทั้งหมด 2 พันบาทถ้วน (เอามือถือ เอา ram Hdd ไปขาย)
โทรศัพท์เอาอันเก่าที่หน้าจอแตก มองอะไรไม่เห็น เอามาใช้ชั่วคราวก่อน เพื่อโทรหาลูกเมียที่บ้าน
หอบเสื้อผ้า กระเป๋า มา กทม.คนเดียว ลูกเมีย ทิ้งไว้ที่ ตจว.
เป็นการเดิมพันครั้งยิ่งใหญ่สุดในชีวิตเลย
มาเพื่อวัดดวงกันเลยจริงๆ

นั่งรถไฟฟรีตั้งแต่ ตี 4 มาลง กทม. ประมาณ 8 โมงเช้า นั่งรถเมล์ฟรีต่อมายังย่านที่คิดว่า ค่าเช่าห้อง ค่าใช้จ่ายถูกๆ
ที่เล็งไว้ก็คือ ประชาอุทิศ พระประแดง สุขสวัสดิ์ ทุ่งครุ
(หาข้อมูลไว้ก่อนแล้วว่าแถวนี้ ค่าเช่าถูก โรงงานเยอะน่าจะมีงานให้ทำเยอะเช่นกัน )
ผมไปเดินหางานร้านคอม ร้านของชำ โรงงาน ปั้มน้ำมัน ร้านอาหาร คาร์แคร์ ฯลฯ
ร้านไหนติดป้ายหน้าร้านบอกรับคนงาน พนักงาน ก็เข้าไปสมัครกับเค้าเลยไม่อายอะไรทั้งสิ้น
ตอนนั้นงานอะไรก็ทำหมด
ของานเค้าทำ ค่าแรงไม่เกี่ยง
เดินหางานอยู่ เกือบ 1 วัน ไม่ใช่ง่ายๆ เพราะส่วนใหญ่จะจ้างผู้หญิง หรือไม่ก็คนอายุน้อยๆ (ตอนนั้นผม 35 แล้วนะครับ)
จนได้งานร้านขายคอมฯ เค้าจ้างให้เฝ้าร้านและประกอบคอม ค่าแรงวันละ 300 บาท พรุ่งนี้มาทำได้เลย ดีใจมาก
ผมยังไม่มีห้องพัก เลยหอบกระเป่าเสื้อผ้าไปนอนร้านเกมส์ ..........
ย้ำว่าไปนอนร้านเกมส์ คือเดินไปเดินมานั่งป้ายรถเมล์ จนดึก แล้วก็ไปนั่งร้านเกมส์ เช่าคอมฯเค้า(เค้ามีเหมา 1 ทุ่ม - 6 โมงเช้า ที่ 80 บาท)
เลยวางของตรงนั้น นั่งเล่นเกมส์ฆ่าเวลาไป พอดึกก็นั่งหลับตรงนั้นเลย เงิน 80 บาทถือเป็นค่าที่พักห้องแอร์ มีเกมส์เน็ตให้เล่น 555
พอเช้า ตีห้า ตื่นมาก็หอบกระเป๋าเสื้อผ้า เดินไปปั้มน้ำมันใกล้ๆ
เข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมไปทำงานวันแรก (แต่ไม่ได้อาบน้ำ ทนเหม็นหน่อยเอาแป้งเด็กทาตัวดับกลิ่นไปก่อน)
ไปทำงาน และ ตอนพักเที่ยง เดินไปหาหอพักแถวๆนั้น(ผมไปอยู่แถวๆ ม.พระจอมเกล้าบางมด)
เพราะระหว่างเดินหางานผมก็หาหอพักไปพร้อมๆกัน เวลาผมมีจำกัด ถ้าหาไม่ได้ก็ต้องไปนอนร้านเกมส์อีกแน่ๆ
เจอห้องพักราคาถูกเดือนละ 1 พันบาทไม่ต้องมัดจำ รวมน้ำไฟแล้ว เลยสนใจมาก
เป็นห้องพักเก่าๆ ตึกอาคารพานิชย์เก่าๆแบ่งห้องให้เช่า ในห้องไม่มีอะไร นอกจากพัดลมเพดาน กับเสื่อน้ำมันเก่าๆ
ห้องน้ำรวม ห้องน้ำก็เก่ามากๆ ไม่มีฝักบัว มีแต่ก๊อกกับโอ่งดินเก่าๆเล็กๆ รองน้ำกับขัน 1 ใบ
ในตึก มีทั้งหมด 20 ห้อง มีคนอยู่ประมาณ 4 ห้อง ที่เหลือร้างหมด ดึกๆเหมือนตึกร้างเลย แต่ผมไม่กลัวผีหรอกนะ
เลยเอาเงินวางจอง 1 พันบาท หอบเสื้อผ้าไปนอนวันนั้นเลย
ได้ที่พักแล้ว 1 เดือน
ได้งานทำแล้ววันละ 300 บาท
ครบองค์ประกอบการรอดชีวิตแล้ว
การอยู่ในหอพัก ผมไม่มีหมอน ไม่มีผ้าห่ม ฯลฯ มีแต่เสื้อผ้าติดตัวมาเท่านั้น
เสื้อ 4 ตัว กางเกงยีนส์ 3 ตัว กางเกงใน 5 ตัวแปรงสีฟัน ยาสีฟัน สบู่ที่ตัดแบ่งจากลพบุรีมาครึ่งก้อน
เวลานอนก็ต้องเอาเสื้อผ้ามามัดทำเป็นหมอนหนุนหัวเอา
(ลืมบอกไปว่า ก่อนผมจะมา กทม.ผมยืมเงินพี่ข้างบ้านไว้ 1 พันบาท ทิ้งไว้ให้ลูกเมียกิน ตัวผมเอาเงินจากขายของมา 2 พันบาท)
เงินเหลือติดตัวทั้งสิ้นประมาณ 800 บาท ณ.วันที่ 1 ของเดือน
ต้องอยู่ให้ได้ถึงสิ้นเดือนกับเงินสุดท้ายนี้ เพื่อเงินเดือนออกจะได้รอด
ผมเดินไปทำงาน เพราะมันไม่ไกลมากประมาณ 3 กิโล ถ้าโชคดีเจอรถเมล์ฟรี ก็โดดขึ้นเลย
ทำงาน ตอนเที่ยงไม่ได้กินข้าว กินแต่น้ำเอา
ตอนเย็นเลิกงาน ไปซื้อข้าวเปล่า 10 บาท กับปลากระป๋อง ยีห้อ ซีเล็ครถเผ็ด(กระป๋องเขียวๆ) ราคา 14 บาท(ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ขึ้นราคาหรือยัง)
รวมแล้ว 24 บาท(เอาขวดเปล่ากดน้ำตู้ 1 บาทไว้กิน)
ผมซื้อปลากระป๋องแทบทุกวัน จนเด็กในร้านจำผมได้
เท่ากับว่าผมใช้ชีวิตอยู่ได้ ด้วยเงินวันละ 25 บาทเท่านั้น
30 วัน x 25 บาท ผมใช้เงินทั้งหมด 750 บาท......
ผมกินข้าวกับปลากระป๋อง เกือบทั้งเดือน
ถ้าเบื่อผมก็เอาเงิน 25 บาทที่เป็นงบค่ากิน ไปซื้อข้าวไข่เจียวกล่องละ 20 บาท + ลูกชิ้น 1 ไม้ 5 บาท
หรือ หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท 3 ไม้ + ข้าวเหนียว 10 บาท ก็สามารถอิ่มได้
มันสนุกที่จะทำไง ให้เงิน 25 บาท ซื้อของกินให้ได้มากที่สุด อิ่มที่สุด
จานช้อนส้อมไม่มี ตอนซื้อข้าวไข่เจียวกล่องได้กล่อง กับช้อนพลาสติก(ที่มันคมๆบาดปากได้)
ก็เอาอันนั่นแหละ เป็นภาชนะไว้เทข้าวกิน กินเสร็จก็ล้างใช้ต่อ
เสื้อผ้าก็ซักในห้องน้ำ ผงซักฟอกก็ใช้สบู่ละลายน้ำ ซักผ้าเอาแค่พอไม่ให้เหม็นเท่านั้น ไม่ต้องสะอาดมาก
ผมซื้อปลากระป๋อง เซเว่นทุกวัน จึงเอาเงินสด เติมเข้าบัตร เซเว่นไป 500 บาท (เพราะดูแล้วว่าคงต้องกินแบบนี้ทั้งเดือนแน่ๆ)
เงินสดที่เหลือไว้ซื้อข้าวเปล่า บางครั้งก็ซื้อ 5 บาท บางครั้งก็ 10 บาท
แล้วใช้เงินในบัตรซื้อปลากระป๋อง จนได้แต้มมาส่วนหนึ่ง
แล้วเอาแต้มนั้นแลกเป็นของอย่างอื่น เช่น มาม่า ขนมปัง นม ฯลฯ แล้วแต่ว่าพอหรือเปล่า
ผมไม่มีเงินเติมมือถือ รับสายได้อย่างเดียว ตอนนั้นของ true มีบริการยืมเงินค่าโทรได้ 30 บาท
ผมก็กดยืม เพื่อเอาไว้โทรหาลูกเมียที่บ้าน วันเว้นวัน โทรวันละ 2 - 3 นาทีก็รีบวาง
หรือไม่ก็ให้เมียสมัครโปร 9 บาทโทรฟรี 2 ทุ่ม - 6 โมงเช้า โทรมาหาผมแทน ถ้าอยากคุยนานๆ แต่ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่โทร
ยอมรับว่าตอนอยู่คนเดียว คิดถึงลูกมาก และเป็นห่วงเมียที่กำลังท้องอยู่ด้วย ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น ผมจะไปช่วยยังไง ลูกป่วยจะทำไง ฯลฯ
แต่ก่อนมาก็ฝากพี่ข้างบ้านช่วยดูแลไว้แล้ว คงไม่เป็นไรหรอก คิดแบบนั้นตลอดเวลา
ลืมบอกสิ่งที่ผมคิดว่า ผมก็ประทับใจตัวผมจนทุกวันนี้(ชมตัวเองก็เป็น) ที่สุดก็คือ ทุกวันศุกร์ตอนเลิกงานแล้ว ผมจะนั่งรถเมล์ฟรีสาย 21 ไปลงหัวลำโพง และ ต่อรถไฟฟรีเพื่อกลับไปหาลูกเมียที่ ลพบุรี ขึ้นรถเที่ยว สามทุ่ม(ถ้าจำไม่ผิด) ไปถึงลพบุรี ประมาณเที่ยงคืน ขอยืมจักรยานของ จนท.รถไฟ ขี่ไปหาลูกที่บ้าน (ขอยืมเค้า พี่เค้าก็ใจดีให้ยืมทุกครั้ง) แล้วอยู่กับลูกเมียเย็นวันอาทิตย์ ก็นั่งรถไฟฟรีกลับ กทม. มาทำงานตอนเช้าวันจันทร์ต่อ
ผมทำแบบนี้ทุกสัปดาห์ เพราะมันอดไม่ได้จริงๆที่ไม่ได้เจอลูกเมีย
จนถึงวันที่ 30 ที่เงินเดือนแรกจะออก น้ำหนักผมลดไป 5 กก.แต่ไม่เป็นไรไม่ป่วยอะไร
ผมเหลือเงินติดตัวสุดท้าย 50 บาทในวันสุดท้ายก่อนเงินเดือนออก
เย็นนั้นผมเอาเงินนี้ไปซื้อข้าวมันไก่ 30 บาท + น้ำอัดลม 15 บาท
จำได้จนถึงวันนี้ว่า เป็นมื้อที่ผมมีความสุขที่สุดในโลก เพราะ.....
ผมได้อดทนมาถึงขนาดนี้ได้ ด้วยเงินแค่ 800 บาทอยู่ได้ทั้งเดือน
หลังจากเงินเดือนออก 9000 บาท
ผมก็เอาเงินไปมัดจำห้องคอนโดเก่าๆ มีห้องน้ำในตัว เช่าเดือนละ 1500 บาท
แล้วที่เหลือ ผมก็ไปพาลูกเมียมาอยู่ด้วยกัน (ตอนนั้นเมียกำลังท้องประมาณ 6 เดือน)
เหลือเงินจากหักย้ายบ้าน มัดจำคอนโดนแล้ว เหลือประมาณ 5 พันบาท
เพิ่มเติมนะครับ ตรงนี้ท่านที่ไม่ทราบว่าทำไมผมทำงานร้านคอมฯ แล้ว หยุด ส-อา. ได้เงินเต็มเดือน
ตอนผมทำงานผมบอกพี่เจ้าของร้านให้ทราบทุกอย่างตามความเป็นจริงว่า ไปยังไง มายังไง ว่าผมต้องทิ้งลูกเด็กและเมียท้องไว้ที่ ตจว.ไม่มีคนดูแล เงินที่บ้านก็มีนิดเดียว ผมต้องขอหยุด ส-อา เพื่อกลับไปดูแล ลูกเมีย
พี่เจ้าของร้านก็ใจดีบอกไม่เป็นไร เพราะปรกติ ส-อา พี่เค้าจะมาดูร้านประจำอยู่แล้ว ส่วนค่าแรง พี่เค้าจะให้ผมเต็มเดือน ถือว่าช่วยหลานเล็กและเด็กในท้อง (ผมน้ำตาซึมเลยไม่คิดว่าพี่เค้าจะยอมช่วยขนาดนี้ แค่รับผมไว้ก็ดีใจแล้ว)
ซึ่ง 5 พันบาทนี้สำหรับ 3 ชีวิต และ อีก 1 ชีวิตในท้อง
ผมคิดว่ามันเพียงพอแล้ว กินได้อาทิตย์ละ 1 พันเหลือเฟือเลย
นั่นแหละครับ ชีวิตที่ต้องเสี่ยง และ เดิมพัน เพื่อคนอื่น
ทุกอย่าง ทุกปัญหามีทางออกครับ เพียงแต่เราต้องใช้สติ และ ปัญญาให้รอบคอบ
เพิ่มเติมครับสำหรับท่านที่เป็นห่วง.......
เรื่องที่เล่ามาเป็นเรื่องที่เกิดเมื่อ "สองปีที่แล้ว" ก่อนลูกคนเล็กจะคลอดครับ
ณ.วันนี้ ผมก็อยู่ได้เรื่อยๆครับ ไม่ถึงกับรวย แต่ก็ไม่ลำบากมาก
สิ่งที่ผมเจอมานั้น อยากจะแชร์ให้ท่านที่คิดว่า ท้อ เหนื่อย เบื่อ เครียด เสียใจ ฯลฯ กับชีวิตที่สิ่งไม่ดีเข้ามาหาเรา
ผมอยากให้ท่าน อย่าถอย จงสู้กับมันครับ สู้ด้วยสติ และ พิจารณาทางแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น บางสิ่ง เรามองเห็นแต่ไม่ได้สนใจ ทางหลายๆอย่างมันมีทางออกแน่นอน
- คนตกงาน ขอให้สู้ต่อครับ ผมก็ตกงานเกือบครึ่งปีมาก่อน
- คนเป็นหนี้สิน หาทางสู้ครับ ผมก็เป็นหนี้มากมายก่อนเป็นแสนๆ
- คนมีปัญหาครอบครัว หันหน้าคุยกันครับ มีอะไรจะพูด บอกให้หมดทุกอย่าง แล้ว ช่วยกันเดินไปด้วยกัน
ฯลฯ
ผมเชื่อว่าเราทุกคน ท้อได้ แต่อย่าถอยครับ ถ้าเหนื่อยก็นั่งพัก ให้หายเหนื่อย แล้วลุกขึ้นเดินต่อครับ สักวันหนึ่ง มันต้องเป็นของเรา ช้าได้แต่ขอให้สู้ครับ
ข้อเท็จจริง ขอเปิดเผยบางส่วนนะครับ
- หอพักที่ผมไปอยู่นั้น อยู่ซอยประชาอุทิศ 25 เป็นอาคารพานิชย์แบ่งห้องเช่า เดือนละ 1000 บาท เข้าอยู่ได้แค่จ่าย 1000 ก่อนไม่ต้องมีมัดจำครับ(ถ้าใครอยู่แถวนั้นอาจจะเคยเห็น)  จะค่อนข้างเก่ามาก ให้นึกถึงตึกร้างๆหน่อยนั่นแหละครับ ปากซอยจะเป็นร้านเซเว่น ตรงข้ามเป็นโชว์รูมโตโยต้า
- ร้านคอมฯที่ผมไปขอทำนั้น อยู่เลย ตลาด61 มาหน่อยนึงครับ ก่อนถึง รร.อิสลามวิทยาลัย หน่อยนึง ตอนนี้เค้าย้ายไปเปิดที่เซียร์รังสิตแล้วครับ
- ร้านเกมส์ที่ผมไปนอน อยู่ใกล้ๆกับแยกนาหลวงครับ ชื่อร้านจำไม่ได้ แต่ไปดูได้ครับ แถวนั้นเปิดกัน 24 ชม. ทุกร้าน เหมาจ่ายเย็นถึงเช้าไม่เกิน 80 บาทครับ

เครดิต:pantip.com

เกราร์ด ปิเก ปราการหลัง "เจ้าบุญทุ่ม" บาร์เซโลนา ทำผู้โดยสารร่วมไฟล์ทบินฉุนขาดหลังเอาระเบิดตดมาเล่นบนเครื่องบินขณะกำลังเดินทางไปอุ่นเครื่องพร้อมกับทีมที่ฟินแลนด์ จนทำให้มีกลิ่นเหม็นคลุ้งไปทั่วทั้งลำ…

สำนักข่าวต่างประเทศรายงานเมื่อวันที่ 9 ส.ค. เกราร์ด ปิเก ปราการหลัง "เจ้าบุญทุ่ม" บาร์เซโลนา ทีมดังลีก ลาลีกา สเปน ทำผู้โดยสารร่วมไฟล์ทบินฉุนขาด หลังเอาอุปกรณ์ที่ใช้เล่นแผลงๆมาแกล้งเพื่อนจนส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งไปทั่วทั้งลำ ในขณะที่เขาเดินทางไปอุ่นเครื่องพร้อมกับทีมที่ประเทศฟินแลนด์

ตามรายงานเปิดเผยว่าขุนพลนักเตะทัพ "เจ้าบุญทุ่ม" ได้โดยสารเครื่องบินไปประเทศฟินแลนด์ เพื่อลงเตะปรีซีซั่นกับ เอชเจเค เฮลซิงกิง ในวันที่ 9 สิงหาคม โดยบนเครื่องลำดังกล่าวนอกจากจะมีสมาชิกของบาร์ซา แล้วก็ยังมีผู้โดยสารกลุ่มอื่นที่ร่วมเดินทางไปด้วย

ในขณะที่กำลังเดินทางอยู่นั้น ปราการหลังทีมชาติสเปนก็เล่นตลกแผลงๆด้วยการเอาอุปกรณ์ "ถุงตด" ที่พกติดตัวขึ้นเครื่องมาด้วยออกมาระเบิดเล่นใกล้กับบริเวณส่วนท้ายเครื่องบินส่งผลให้มีกลิ่นเหม็นรุนแรงกระจายออกไปทั่วทั้งลำ สร้างความไม่พอใจให้กับทีมสตาฟฟ์โค้ชและผู้โดยสารคนอื่นๆ แถมเดือดร้อนพนักงานบนเครื่องบินที่ต้องออกขอโทษขอโพยเป็นการยกใหญ่ ซึ่งไม่มีรายงานระบุว่า แข้งวัย 27 ปีได้ออกมารับผิดชอบหรือขอโทษกับวีรกรรมสุดแสบครั้งนี้หรือไม่

สำหรับทัพ "เจ้าบุญทุ่ม" แล้ว ปิเก เองขึ้นชื่อว่าเป็นจอมสร้างสีสันและชอบเล่นตลกแกล้งคนอื่นๆ โดยเมื่อปี 2010 เขาเคยรวมหัวกับ กาเลส ปูโยล ปาเมล็ดทานตะวันใส่รถบัสของทีม ขณะที่อีกสองสามปีต่อมาก็เคยอำเพื่อนร่วมทีมให้แตกตื่นโดยบอกว่าลูกชายของตนกับ ชากีรา ได้ลืมตาดูโลกแล้ว ก่อนจะออกมาเฉลยทีหลังว่าเป็นเพียงการล้อเล่นเท่านั้น หรือแม้กระทั้งการร่วมมือกับ ลิโอเนล เมสซี เอารถจักรยานยนต์ของสตาฟฟ์ในทีมไปเผา ก่อนที่ทั้งคู่จะซื้อคันใหม่มาชดใช้ให้ในภายหลัง.

รวมภาพสาวสวยของเมืองไทย โดยเราคัดสรรค์เอาเฉพาะ
ขาว สวย หมวย อึม ซึ่งเป็นที่รู้ว่าเป็นสเปคของชายไทย จากประสบการณ์นับ 10 ปี
ของทีมงานมืออาชีพของเรา รับรองท่านจะไม่ผิดหวังอย่างแน่นอน ฟันธง!!!

รวมภาพสาวสวยของเมืองไทย โดยเราคัดสรรค์เอาเฉพาะ
ขาว สวย หมวย อึม ซึ่งเป็นที่รู้ว่าเป็นสเปคของชายไทย จากประสบการณ์นับ 10 ปี
ของทีมงานมืออาชีพของเรา รับรองท่านจะไม่ผิดหวังอย่างแน่นอน ฟันธง!!!

รวมภาพสาวสวยของเมืองไทย โดยเราคัดสรรค์เอาเฉพาะ
ขาว สวย หมวย อึม ซึ่งเป็นที่รู้ว่าเป็นสเปคของชายไทย จากประสบการณ์นับ 10 ปี
ของทีมงานมืออาชีพของเรา รับรองท่านจะไม่ผิดหวังอย่างแน่นอน ฟันธง!!!

รวมภาพสาวสวยของเมืองไทย โดยเราคัดสรรค์เอาเฉพาะ
ขาว สวย หมวย อึม ซึ่งเป็นที่รู้ว่าเป็นสเปคของชายไทย จากประสบการณ์นับ 10 ปี
ของทีมงานมืออาชีพของเรา รับรองท่านจะไม่ผิดหวังอย่างแน่นอน ฟันธง!!!

"ดาลีย์ บลินด์" กองหลังทีมอาแจกซ์ อัมสเตอร์ดัม ยอมรับ ถึงจะมีความสุขดีกับต้นสังกัด แต่คงไม่อาจปฏิเสธข้อเสนอของทีมอย่าง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด หรือ บาร์เซโลนา ได้อย่างแน่นอน...

สำนักข่าวต่างประเทศ รายงานวันที่ 9 ส.ค. ว่า ดาลีย์ บลินด์ กองหลังชาวเนเธอร์แลนด์ ของทีม อาแจกซ์ อัมสเตอร์ดัม ยอมรับ คงไม่อาจปฏิเสธข้อเสนอของทีมอย่าง "ปิศาจแดง" แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด หรือ บาร์เซโลนา ถึงแม้จะมีความสุขดีกับต้นสังกัดในเวลานี้ก็ตาม

สำหรับ บลินด์ วัย 24 ปี ทำผลงานได้อย่างยอดเยี่ยมกับ ทีมชาติเนเธอร์แลนด์ ในศึกฟุตบอลโลก 2014 ที่ผ่านมา ทำให้ตกเป็นข่าวเชื่อมโยงกับทีมยักษ์ใหญ่ในยุโรป อย่าง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด และ บาร์เซโลนา อย่างไรก็ตาม ล่าสุด บลินด์ ได้เผยว่า ถ้ามีข้อเสนอจาก บาร์ซา หรือ ปีศาจแดง เข้ามา คงยากที่จะปฏิเสธ

บลินด์ กล่าวว่า "แน่นอน มันน่าตื่นเต้นมากที่ถูกเชื่อมโยงกับสโมสร อย่าง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด และ บาร์เซโลนา มันเป็นเรื่องยากมากที่จะปฏิเสธสโมสรระดับนี้ได้ แต่ถึงตอนนี้ ก็ยังไม่มีการติดต่ออย่างจริงจังเข้ามา" 

นอกจากนี้ บลินด์ ยังกล่าวต่ออีกว่า "ในวงการฟุตบอล คุณไม่สามารถให้คำสัญญาอะไรได้ เพราะถ้าคุณสัญญาแล้ว คุณก็ต้องทำตามคำสัญญาของคุณ มีนักเตะมากมายที่สัญญาว่าจะอยู่กับทีม แต่สุดท้ายก็ย้ายในที่สุด ผมจะไม่ปิดทางเลือกของตัวเอง แม้ว่าตอนนี้ผมจะมีความสุขมากในอัมสเตอร์ดัม แต่คุณไม่มีทางรู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น"

ทั้งนี้ บลินด์ ลงเล่นให้ อาแจ็กซ์ ไปแล้ว 99 นัด ทำได้ 3 ประตู ส่วนผลงานกับทีมชาติเนเธอร์แลนด์ ลงเล่นไปแล้ว 19 นัด ทำได้ 1 ประตู

วันนี้จะพาไปดูสาวๆหมวยๆกันครับว่าจะสวยจะหมวยกันแค่ไหน ลองไปชมกันดูครับ